Θεραπεία
Η τυπική θεραπεία είναι η χειρουργική αφαίρεση. Η πλήρης αποκατάσταση είναι συνήθως δυνατή εάν αφαιρεθεί ολόκληρος ο λεμφαδένας κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Ο κίνδυνος υποτροπής είναι μεγαλύτερος σε περιπτώσεις που η νόσος σχετίζεται με πυρετό ή σημεία φλεγμονής.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η χειρουργική επέμβαση δεν είναι δυνατή
ή είναι πολύ επικίνδυνη, ιδιαίτερα όταν ο λεμφαδένας βρίσκεται σε μια δύσκολη θέση ανατομικά. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να είναι δυνατό να γίνουν προσπάθειες μείωσης του μεγέθους του λεμφαδένα. Υπάρχουν αρκετές πιθανές θεραπείες, αλλά τα αποτελέσματα είναι
αβέβαια και διαφέρουν από ασθενή σε ασθενή (βλέπε σελίδα «θεραπεία»):
- Κορτικοστεροειδή
- Ριτουξιμάμπη
- Siltuximabή Tocilizumab
- Κυκλοφωσφαμίδη
- ο εμβολισμός ή η απόφραξη του αγγείου που αιματώνει τον λεμφαδένα μπορεί να γίνει με ένα καθετήρα ο οποίος εισάγεται στο αγγείο αυτό από επεμβατικό ακτινολόγο και μπορεί να πραγματοποιηθεί για να διευκολύνει το χειρουργείο ή ως μονοθεραπεία όταν η χειρουργική αφαίρεση δεν είναι δυνατή.
- Η ακτινοθεραπεία είναι επίσης μια επιλογή. Τα αποτελέσματα είναι
ελπιδοφόρα, αλλά είναι σημαντικό να αξιολογηθεί ο πιθανός μακροπρόθεσμος
κίνδυνος ανάλογα με την ηλικία, τη θέση και το πεδίο ακτινοβολίας.
- Για σταθερές, μη συμπτωματικές βλάβες, φαίνεται ότι η απλή παρακολούθηση μπορεί επίσης να προταθεί ως εναλλακτική λύση της στενής παρακολούθησης.
Έκβαση
Η γενική πρόγνωση είναι άριστη χωρίς επίπτωση στη συνολική επιβίωση.